Kal - wieś przepięknie położona nad brzegiem jez. Święcajty. Przywilej lokacyjny nadano jej w 1478 r. (wieś prawdopodobnie częściowo położona jest na miejscu staropruskiego grodziska). Kal był wsią królewską zobowiązaną do zaopatrywania zamku węgorzewskiego w ryby i dziczyznę. Ta dawniej rybacka osada, obecnie ma charakter turystyczny.
Już w XVI w. Kal stał się słynny na całą okolicę za sprawą obrosłej w legendy kalskiej kolumny. Ceglany, czworoboczny słup stoi na starym cmentarzu przy drodze do Węgorzewa. Jak głosi jedna z legend, dwie pary żyjące ze sobą w podejrzanych stosunkach, w Dzień Młodzianków (28.12.1564 r.), udały się do karczmy (źródła różnie podają - raz mówi się o łaźni, a innym razem o drewnianym domku), która stała na niewielkim wzniesieniu niedaleko jeziora. Upojeni alkoholem zamknęli się w niej i oddali miłosnym igraszkom. Na to pojawił się diabeł - poskręcał im karki i podpalił.
Na miejscu zdarzenia, ku przestrodze innym, postawiono ceglany, czworoboczny słup (w 1573 r.) ponad trzymetrowej wysokości i ponad metrowej szerokości. Na czterech ścianach umieszczono napis opisujący tragiczną historię w językach: łacińskim, polskim, litewskim i niemieckim. Odtąd stale przychodzili tu ludzie aby obejrzeć przeklęte miejsce.