Na początku XX wieku, z inicjatywy Ludwiki Krasińskiej, stary dworski park w Krasnem, uległ całkowitej przebudowie. Prace nad przebudową powierzyła ona młodemu, zdolnemu dyrektorowi ogrodów miejskich w Warszawie Franciszkowi Szaniorowi, który na obszarze 22 hektarów otoczonych murem, zaprojektował park krajobrazowy. Szanior Wykorzystał zachowane okazy starodrzewu oraz wprowadził wiele nowych gatunków drzew i krzewów, także egzotycznych. W tym celu zostały sprowadzone dobrze znoszące nasz klimat oryginalne gatunki znad Morza Śródziemnego oraz Kanady.
Ze starych stawów znajdujących się w głębi parku Szanior urządził dwa zbiorniki wodne. Nadał im formy liter "D" i "K" w rzucie poziomym, tj. "Dobra Krasne" z wysepką pośrodku litery "D". Zbiorniki wodne otoczył szpalerami drzew (m.in.: strzyżonych grabów) o całkowitej długości około 1500 m. W tych warunkach dwór Krasińskich stojący w parku, był oazą ciszy i spokoju.