W wyniku I rozbioru Polski, kiedy granica Austrii kończyła się na Wiśle, naprzeciwko Krakowa powstało miasto Podgórze. Akt lokacyjny został nadany w 1784 r. przez cesarza Józefa II. Oddzielnym miastem było do 1915 r., kiedy to połączyło się z Krakowem. Na terenie Podgórza istnieje najstarszy zabytek Krakowa - kopiec Krakusa oraz kościółek św. Benedykta z XI w., przy którym archeologowie odkryli ślady palatium. Było to nowoczesne miasto, prawne przepisy sprzyjały rozwojowi, teren ten był obszarem przemysłowym - to na tutejszych Krzemionkach od niepamiętnych czasów istniały kamieniołomy i cegielnie, w połowie XIX w. w młynie Barucha użyta została maszyna parowa, tutaj też powstała elektrownia o pięć lat wcześniej niż w Krakowie. 31 października 1918 r. w koszarach w Podgórzu - już wtedy dzielnicy Krakowa - w wyniku działania Antoniego Stawarza i Franciszka Pustelnika doszło do pokojowego przejęcia władzy i odzyskania niepodległości. Niestety w czasie II wojny światowej na tym terenie powstało getto żydowskie zlikwidowane w marcu 1943 r. Po II wojnie Podgórze było zaniedbaną dzielnicą Krakowa - dziś jednak odzyskało swój piękny wygląd ze wspaniałym rynkiem, kościołem św. Józefa, kościołem Redemptorystów, magistratem oraz niskimi kamieniczkami pamiętającymi początki miasta.