Cmentarz Powstańców Warszawy został założony w 1945 roku i jest największą nekropolią powstania warszawskiego. Pochowane są tutaj szczątki około 104 tysięcy osób, którzy leżą we wspólnych mogiłach, a także 100 tysięcy zwłok i prochów cywilnych mieszkańców Warszawy. Spoczywają tutaj żołnierze AK oraz innych formacji zbrojnych, którzy polegli w walkach lub zostali zamordowani w masowych egzekucjach przez okupanta hitlerowskiego w czasie powstania warszawskiego. Pierwszych w tym miejscu pochówków dokonano 30 listopada 1945 roku. Były to szczątki odnalezione podczas ekshumacji przy ulicy Mokotowskiej 24/29. W latach 1946-47 oraz okresach późniejszych kontynuowano chowanie szczątków i prochów ekshumowanych z różnych dzielnic Warszawy. Na cmentarzu znajduje się pomnik Polegli Niepokonani autorstwa Gustawa Zemły, który powstał w 1973 roku. Monument przedstawia postać konającego mężczyzny, który zasłania się tarczą, twarz ma skierowaną ku niebu, a własnym ciałem zasłania wyrwę w barykadzie. Pomnik został umieszczony na szczycie kurhanu, który obłożony został kostką granitową, jakiej używano niegdyś do brukowania ulic. W 2001 roku na tarczy i barykadzie zostały umieszczone symbole Polski Walczącej. Na kurhanie znajduje się metalowa tablica z napisem: „W tym miejscu spoczywają prochy ponad 50 tysięcy Polaków, cywilnych mieszkańców Warszawy oraz żołnierzy Armii Krajowej poległych za wolność Ojczyzny, zamordowanych przez Niemców podczas powstania warszawskiego w sierpniu i wrześniu 1944 r. 6 VIII 1946 r. złożono tu 117 trumien z prochami osób zamordowanych i spalonych przewiezionych między innymi: z siedziby gestapo w Al. Szucha, ul. Wolskiej, ul. Górczewskiej, Parku Sowińskiego, ze szpitala św. Stanisława (fabryka Franaszka), ul. Moczydło, ul. Młynarskiej”.