Kościół powstał z potrzeby mieszkańców Chudoby i sąsiednich wiosek, którzy, będąc katolikami, należeli do parafii oleskiej. W Chudobie była jedynie wiejska kapliczka, przy której odprawiano nabożeństwa maryjne. W pobliskiej Wędryni znajdował się drewniany kościół, lecz jako zabytek nie mógł być powiększony. W końcu otrzymano zezwolenie na budowę nowego kościoła, ale w odpowiedniej odległości od Wędryni. Teren pod budowę, przy szosie Olesno - Opole, odsprzedał Filip Jagoda. Dnia 17 kwietnia 1906 r. w kościele w Wędryni poświęcono kamień węgielny pod budowę świątyni w Chudobie, a już przed nadejściem zimy kościół i plebania zostały pokryte dachem, zaś w roku następnym ukończono ich budowę. Dzięki pracowitości mistrzów budowlanych powstał wysoki, jasny, jednonawowy kościół w stylu neogotyckim. 7 lipca 1907 r. poświęcono go Najświętszemu Sercu Pana Jezusa. Przez następne 100 lat los był dla kościoła łaskawy, ponieważ przez dwie wojny światowe tylko dwa razy stracił dzwony, lecz nie spłonął w wojennych pożogach. Po 50 latach doczekał pierwszego gruntownego remontu, a na setną rocznicę został wspaniale odrestaurowany, aby służyć ludziom i gromadzić wiernych pod swym dachem. Jest pięknym przykładem ludzkiej solidarności i ofiarności w tworzeniu wspólnego dobra.