Jest to przydrożna kapliczka murowana (pierwotnie drewniana), otynkowana, z nietypowym, półkolistym dachem, z górną częścią szerszą od podstawy. Fundatorem kapliczki była miejscowa rodzina grecka. Postawienie pierwszej kapliczki w tym miejscu datuje się na początek XVIII w. jako wotum dziękczynne za przeżycie zarazy po wojnie północnej. Jej patronem jest św. Roch, którego atrybutem jest pies. Figura świętego datowana jest na początek XVIII w., a psa na początek XIX w. Poniżej świętego znajduje się mała wnęka z barokową figurką Matki Boskiej Bolesnej datowana na koniec XVII w. W 1891 r. grunty od bezdzietnej rodziny Greków kupili Marianna i Wojciech Leitbergowie, którzy zobowiązali się do opieki nad kapliczką. W 1939 r. ich córka, Weronika Hinch, ukryła figurkę św. Rocha, a kapliczka z figurką Matki Bożej została wysadzona przez Niemców.