Kościół zbudowany w stylu neogotyckim w latach 1899-1911 według projektu Józefa Piusa Dziekońskiego, w miejsce rozebranego wcześniej kościoła drewnianego. Jego wyposażenie pochodzi z XVII i XIX wieku, ambona w stylu regencji z XVIII wieku, marmurowa chrzcielnica z 1697 r.
Parafię w Latowiczu erygował biskup poznański już w X lub XI w., jako jedną z pierwszych, obok Garwolina, a może nawet pierwszą w zawiślańskiej części Diecezji Poznańskiej (są też badania, które przenoszą datę erygowania na wiek XII ).
Pierwszy drewniany kościół p.w. Św. Wawrzyńca zbudowano tutaj dla uczczenia 1000-lecia narodzenia Jezusa Chrystusa. Prawdopodobnie właśnie z tego okresu datuje się herb Latowicza (apokaliptyczny Baranek Boży).
We wrześniu 1939 roku, Latowicz przeszedł ciężkie bombardowanie niemieckie. W jego wyniku kościół uległ poważnemu zniszczeniu. Na szczęście jedna z dwóch bomb, która spadła na kościół okazała się niewybuchem co uchroniło świątynię od całkowitego zniszczenia.