Na Kleparzu do XIX w. istniał kościół św. Krzyża ufundowany przez królową Jadwigę. Kościół ten zburzono z początkiem XIX w. i pan Szczepan Lubowiecki zakupił cegłę pochodzącą z rozbiórki i w tym właśnie miejscu wybudował kamienicę. Od lat 60. XIX w. mieścił się tu Hotel "Lwowski", którego właścicielem był Jan Kanty Lubowiecki. W 1879 r. jego kolejny posiadacz rozbudował go i przekształcił nazwę na "Centralny". Hotel kilka razy zmieniał właścicieli, a w 1910 r. ostatni z nich - Karol Hallenburg Haller - planował budowę nowego obiektu, a konkurs na ten gmach wygrali lwowscy architekci; planów tych jednak nie zrealizowano, gdyż wybuchła I wojna światowa. W 1921 r. Polska Krajowa Kasa Pożyczkowa wzniosła w tym miejscu nowy gmach z przeznaczeniem na siedzibę tymczasowego Banku Emisyjnego - budynek zaprojektował Kazimierz Wyczyński, zaś budowa trwała dwa lata. Tymczasem PKKP została rozwiązana i obiekt przejął Bank Polski. Piękna jest attyka tegoż budynku - znajdują się tu dwie rzeźby Karola Hukana - alegorie Przemysłu i Budownictwa, natomiast od strony Pl. Matejki płaskorzeźba walczących żubrów Stanisława Popławskiego. Przepiękny jest również wystrój budynku, kominki, stiuki oraz liczne dzieła sztuki - Jacka Malczewskiego, Ludwika Pugeta, Piusa Welońskiego, Teodora Axentowicza. W czasie II wojny światowej znajdował się tu Bank Emisyjny w Polsce.