Kościół pw. św. Katarzyny Aleksandryjskiej jest czwartą świątynią, wybudowaną na najwyższym miejscu w Zgierzu. Pierwszą był drewniany kościółek św. Mikołaja, istniejący już w 1231 roku. Przetrwał do końca XIV wieku. Od roku 1644 kościół pod wezwaniem św. Katarzyny, zostaje kościołem farnym.
Obecną świątynię zaczęto budować w roku 1910, wg. projektu arch. Stefana Lemene. Równocześnie trwały prace rozbiórkowe starego kościoła. Pierwsza ze światowych wojen przerwała prace, które kontynuowano po jej zakończeniu. W latach 20-tych XX w. wyposażano jego wnętrza. 13 lipca 1930 r. biskup łódzki Wincenty Tymieniecki dokonał aktu konsekracji kościoła. Tak duże opóźnienie, spowodowane było narastającym zubożeniem ludności. Po wybuchu wojny, kościół zamknięto i Niemcy urządzili w nim magazyn.
Kościół pw. św. Katarzyny Aleksandryjskiej, zbudowano w stylu neogotyckim, tzw. gotykiem nadwiślańskim. Aby wejść do świątyni, trzeba pokonać 62 schody, doń prowadzące i przejść przez bramę w której witają nas figury św. Jana, Apostoła i Ewangelisty oraz św. Rocha. Wieża kościelna dominująca nad okolicą ma wysokość 60 metrów. Najdłużej urzędującym proboszczem tutejszej parafii, był ks. Antoni Gabryelski, w latach 1856-1896.
Ciekawostka:
Św. Katarzyna, patronka cnotliwych młodzieńców, pragnących wstąpić w związek małżeński. To ona pomagała ponoć młodzieńcom w staraniach o przyszłą pannę młodą ...