Linowo to mała, senna wieś położona w województwie kujawsko-pomorskim, niedaleko Grudziądza. Pierwsze wzmianki o tej miejscowości sięgają XIII w., wtedy to właśnie, a dokładnie w 1293 r. mistrz krajowy Meinhard z Kwerfurtu ulokował wieś na prawie chełmińskim. W tym samym roku powstała parafia i zbudowano kościół - jest on więc jednym z najstarszych w diecezji chełmińskiej.
Pierwotnie służył celom obronnym, skutkiem czego poważnie ucierpiał podczas wojny polsko-krzyżackiej w 1414 r., został częściowo spalony. Prowizorycznie zabezpieczony, przetrwał w tym stanie aż do 1592 r., wtedy to został gruntownie odbudowany przez starostę radzyńskiego Jana Dąbrowskiego. Z tego okresu pochodzi dobudowana wieża. W 1854 r. nadbudowano wieżę, lecz już w 1907 r. zawaliła się. Rok później odbudowano ją, przywracając jej pierwotny wygląd. W marcu 1943 r. kościół został zdewastowany, natomiast w maju następnego roku urządzono tutaj magazyn odzieży i artykułów pierwszej pomocy dla dzieci niemieckich z terenów stałych bombardowań alianckich. Dzieła grabieży mienia kościelnego dopełnili żołnierze radzieccy w styczniu 1945 r. W latach 1970-75 przeprowadzono gruntowny remont.
Kościół w Linowie reprezentuje styl gotycki, jest orientowany. Wzniesiony został z kamienia narzutowego, na cokole, natomiast górna kondygnacja wieży powstała z cegły. Wyposażenie kościoła w większości pochodzi z XVIII w.; barokowy ołtarz główny wywodzi się z kościoła franciszkańskiego w Chełmnie, ołtarze boczne zaś z kościoła dominikanów, również w Chełmnie. Na uwagę zasługuje ponadto późnorenesansowa ambona z 1604 r. i barokowy fotel.
W 1995 r. ponownie dokonano grabieży - 1 listopada skradziono pochodzącą z ok. 1500 r. figurę Matki Bożej z Dzięciątkiem zaopatrzoną w srebrną sukienkę i korony z przełomu XVII i XVIII w.
Wokół kościoła znajduje się wciąż czynny cmentarz parafialny.