Cmentarz to książka, z której można czytać historie ludzi i kraju - tak zwykł mówić społeczny opiekun tego niezwykłego miejsca. Włostowice, obecnie południowa dzielnica Puław, kiedyś były wsią, o której wzmiankę można już znaleźć w kronikach Jana Długosza z XV w. Wspomina on o drewnianej kaplicy z czasem przekształconej w murowany kościół. Ówczesnym zwyczajem cmentarze zakładane były wokół świątyń. Podobnie stało się i w tym przypadku, wokół kościoła znajdowała się nekropolia, która istniała aż do końca XIX w. Miejsce wiecznego spoczynku znaleźli na niej głównie ludzie związani z dworem Czartoryskich, jak np. architekci, malarze, lekarze czy ogrodnicy. Dziś po tym cmentarzu pozostało już tylko kilka nagrobnych tablic wmurowanych w przykościelny mur.
Pod koniec XVIII w. postanowiono, zgodnie z panującymi wówczas wymogami sanitarnymi, utworzyć nową nekropolię, ale już poza terenem wsi. Stało się tak głównie dzięki inicjatywie Izabeli i Adama Czartoryskich i już w 1801 r. ks. Marcin Ostrowski dokonał poświęcenia nowego miejsca przeznaczonego na groby zmarłych. Pochówków dokonywano już kilka lat wcześniej, gdyż najstarszy nagrobek datuje się na 1790 r. Ta data daje prawo cmentarzowi we Włostowicach do miana jednej z najstarszych istniejących nekropolii w kraju.
Od samego początku grzebano tutaj zmarłych wyznania nie tylko rzymskokatolickiego, ale znajdowały się tu także kwatery ewangelicko-augsburskie i prawosławne. To spowodowało liczne akty wandalizmu i dewastacji grobów; powodem był lęk przed pochowaniem blisko innowierców, gdyż zamknęłoby to drogę do wiecznego zbawienia. Dzisiaj dzięki tej różnorodności możemy podziwiać wspaniałą sztukę sepulkralną, piękne prawosławne krzyże i cmentarne ewangelickie kapliczki.
Na włostowickim cmentarzu swoje miejsce wiecznego spoczynku ponownie znalazły osoby związane z dworem, ale nie tylko; są tu kwatery żołnierskie z 1812 r., z lat 1914-1915, kwatery powstańcze z 1831 i 1863, nauczycieli Instytutu Wychowania Panien i po prostu groby zwykłych ludzi. W 1986 r. cmentarz został wpisany na listę zabytków i poddany ochronie. Od kilku lat członkowie Towarzystwa Tradycji Narodowych starają się odnowić zniszczone najstarsze groby, utrzymywać porządek, a przede wszystkim zachować cały ten piękny obiekt dla przyszłych pokoleń. Jako że wobec śmierci wszyscy jesteśmy równi i pojednani, 1 listopada 2004 r. na cmentarzu po raz pierwszy odprawiono nabożeństwo z udziałem duchownego katolickiego i prawosławnego. Zwyczaj ten trwa do dziś.