1,5 km. od drogi Hyżne – Kielnarowa, na wzgórzu zwanym Jasną Górą Różańcową stoi barokowa świątynia. Budowę rozpoczęto w 1684 r. o czym informuje jedna z dat umieszczonych na frontonie kościoła. Druga to czas przebudowy i gruntownego remontu kościoła, a miało to miejsce w 1975 r. Kościół został wybudowany dla słynącego już wtedy łaskami cudownego Obrazu Matki Bożej. To przed tym obrazem przybywający tutaj pielgrzymi otrzymują wiele łask i pocieszeń. Pierwsza koronacja obrazu odbyła się w dniu 15 sierpnia 1919 r. Dokonał jej ówczesny Ordynariusz Przemyski, a dziś święty, biskup Józef Sebastian Pelczar, nakładając na głowę Maryi i Jezusa złote korony Papieskie.
Po dwukrotnej kradzieży korony, które miały miejsce w 1960 i 1992 roku, w dniu 14 sierpnia 1995 r. ks. abp. Józef Michalik Metropolita przemyski ponownie ukoronował Cudowny Obraz. Wnętrze kościoła to same dzieła sztuki, w prezbiterium obok pięknego ołtarza głównego gdzie w jego głównym polu znajduje się cudowny obraz Matki Boskiej namalowany na lipowej desce, pochodzący prawdopodobnie z XIV w., znajdują się jeszcze dwa ołtarze boczne i tak: po lewej stronie ołtarz św. Józefa, a po prawej ołtarz św. Wincentego Fereriusza. Na ścianach w prezbiterium wiszą dwa obrazy z XVIII w., przedstawiające Jana Chrzciciela. W kościele są jeszcze cztery małe, barokowe ołtarze, oraz jeden współczesny, usytuowane w bocznych nawach. W lewej nawie: ołtarz św. Krzyża, ołtarz św. Jacka Odrowąża i ołtarz poświęcony Bożemu Miłosierdziu, a w prawej nawie ołtarz św. Dominika i ołtarz Serca Pana Jezusa. Jest tu także zabytkowa ambona z ok. 1688 r.
Przed frontonem świątyni znajduje się kaplica Ukrzyżowanego Chrystusa, a w niej trzymetrowy krucyfiks z 1867 r. Wokół sanktuarium znajduje się pięć kapliczek przedstawiających tajemnice czwartej części Różańca świętego – Tajemnic Światła, które ogłosił Papież Jan Paweł II. W niedalekiej odległości od kościoła tryska cudowne źródełko, przy którym rozpoczął się kult Matki Bożej, wg. najstarszych zapisków było to w 1336 roku i tą datę przyjęto za początek sanktuarium. Pod koniec XIX w. obok źródełka wybudowano kamienną grotę i ustawiono w niej figurę Matki Boskiej z Lourdes. W ostatnich latach grota została przebudowana, ale tak jak kiedyś, tak i dziś wiernym towarzyszy ta sama wiara i intencja, dlatego codziennie można tu spotkać modlących się pielgrzymów, a o łaskach otrzymanych w tym miejscu świadczą pozostawione przez nich wota, które wiszą przy grocie.
W bezpośrednim sąsiedztwie kościoła jest także klasztor zgromadzenia św. Dominika, z którego zakonnicy od początku istnienia sanktuarium opiekę nad nim sprawowali i do dziś sprawują. W obecnych czasach w klasztorze mieszka kilku ojców, w większości są to starsi zakonnicy.