We wrześniu 1939 r. Saska Kępa stała się ważnym rejonem obrony przed nacierającymi wojskami niemieckimi. Linia wytyczona ulicami osiedla blokowała Niemcom dotarcie do centrum Pragi oraz przeprawę przez Wisłę do dzielnic położonych na lewym brzegu rzeki.
Już na początku września oddziały Wojska Polskiego, przeznaczone do obrony tego odcinka frontu, zbudowały sieć okopów, osłon oraz barykad, w tym kluczową barykadę na skrzyżowaniu ulic Francuskiej i Zwycięzców. Umocnienia z worków z piaskiem ułożono wzdłuż ogrodzeń posesji. Dowódcą zgrupowania obrony „Saska Kępa” był ppłk Stefan Kotowski, który miał do dyspozycji trzy bataliony 336 Pułku Piechoty. Piechotę wspierały 103 Batalion Strzelecki, kompania ciężkich karabinów maszynowych ze 145 PP oraz pluton działek pancernych z 21 Pułku Ułanów Nadwiślańskich. Przeciwko tym siłom Niemcy rzucili liczniejsze oddziały piechoty wspomagane bronią pancerną. Ostre walki toczyły się tu przez kilkanaście wrześniowych dni. Najbardziej zacięty bój rozegrał się 17 września, kiedy to niemiecka piechota oraz czołgi przeprowadziły z Wału Goławskiego frontalny atak na wspomnianą barykadę. Wielogodzinna walka zakończyła się sukcesem obrońców. Niemcy wycofali się na wcześniejsze pozycje.
W czasie obrony poległo lub zostało rannych wielu żołnierzy. Zabitych chowano na prowizorycznym cmentarzu polowym w ogrodzie domu przy ulicy Francuskiej 33. Rannych przenoszono do tymczasowego szpitala przy ulicy Obrońców 25. Obrońcy Saskiej Kępy nie poddali się do kapitulacji stolicy 28 września 1939 r.
28 września 2011 r. z inicjatywy Fundacji Korpusu Ochotników Specjalistów prowadzonej przez Jana Kossakowskiego - z rodziny właścicieli willi nr 4 przy ul. Francuskiej - odsłonięto dwie pamiątkowe tablice oraz z płyt granitowych ułożono symboliczny zarys barykady.