Jest to kościół filialny, w którym celebrowane jest jedno nabożeństwo w tygodniu, w niedzielę. Ufundowany został przez Józefa Radzickiego w 1780 roku. W latach 1972-1974 został gruntownie odrestaurowany.
Jest to drewniana świątynia konstrukcji zrębowej, oszalowana, na otynkowanej podmurówce. Nawa i węższe prezbiterium wybudowane zostały na planie prostokąta. Po bokach prezbiterium umieszczono pomieszczenia zakrystii i skarbczyka. Przed nawą kościoła ulokowano również prostokątną kruchtę. We wnętrzu mieści się strop kasetowy. Dwuspadowe dachy pokryte są blachą. Na kalenicy nad nawą sześcioboczną jest wieżyczka zwieńczona krzyżem z cebulastym hełmem obitym blachą.
W ołtarzu głównym znajdują się: obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem z XVII wieku, fotel w stylu Ludwika XVI z drugiej połowy XVIII, malowane na desce obrazy z XVIII przedstawiające św. Kajetana i św. Stanisława Kostkę, krucyfiks z drugiej połowy XVIII, tablica konsekracyjna w oryginalnej ramie z 1781 roku oraz miedziany kociołek na wodę święconą z końca XVIII.