Karmelitanki Bose pojawiły się na ziemiach polskich w 1612 roku, czyli w tym roku obchodzimy jubileusz 400-lecia ich przybycia.
Pierwszy klasztor założono w Krakowie. Rozwój zakonu zahamowały zabory. Pod koniec XIX wieku polityka władców austriackich stała się bardziej przychylna Kościołowi. Zaczęły powstawać nowe fundacje klasztorów braci i sióstr na terenie Galicji, m.in. klasztor Karmelitanek Bosych we Lwowie, z którego wywodzi się wspólnota kaliska.
Po II wojnie światowej klasztory mieszczące się na byłych wschodnich rubieżach Polski zostały zniszczone lub zamknięte, a zamieszkujące je siostry przymuszone do przesiedlenia się.
W 1946 roku Karmelitanki trafiły do Kalisza, najpierw do willi przy ulicy Widok, obecnie zaś - od 1973 roku - znajdują się w nowym klasztorze na Niedżwiadach w Kaliszu. Przywiozły ze sobą ikonę Matki Bożej Nieustającej Pomocy, która umieszczona jest w ołtarzu kaplicy. Jest to wierna kopia obrazu Matki Bożej Nieustającej Pomocy z kościoła oo. Redemptorystów pw. św. Alfonsa w Rzymie. Sprowadził ją do Polski metropolita krakowski Albin kardynał Dunajewski i w 1880 roku przekazał Karmelitankom, gdy udawały się na fundację do Lwowa. Obraz uznano za cudowny, ukoronowany został przez arcybiskupa Bolesława Twardowskiego 25 czerwca 1939 roku we Lwowie. Powtórnie koronował go papież Jan Paweł II podczas czwartej pielgrzymki do Polski 7 czerwca 1991 roku we Włocławku.
Klasztor jest pod wezwaniem św. Imienia Maryi i św. Józefa w Kaliszu-Niedżwiadach.