W kwietniu 1920 roku w obliczu bolszewickiego zagrożenia Polska i Ukraińska Republika Ludowa podpisały ugodę o wspólnej walce z wrogiem. Wojna zakończyła się jesienią zawarciem polsko-bolszewickiego rozejmu. Żołnierze Armii URL zostali wtedy internowani w kilku obozach na terenie Polski.
W Aleksandrowie Kujawskim znajdował się obóz nr 6, do którego 5 grudnia 1920 roku przybyła 4 Dywizja Kijowska i 6 Dywizja Strzelecka. Znalazło się w nim 3528 osób, w tym 900 oficerów i 2504 szeregowych, a także 95 kobiet i 29 dzieci z rodzin wyższego dowództwa. Wiosną i latem 1921 roku liczba internowanych znacznie zmalała, wiele osób znalazło pracę i nie wróciło do obozu.
Na początku grudnia 1921 roku pozostałych 1861 internowanych przeniesiono do obozu w Szczypiornie koło Kalisza. Z kolei tych, co zmarli, grzebano na przyobozowym cmentarzu - spoczęło na nim 17 żołnierzy.
Po II wojnie światowej zapomniany cmentarz popadł w ruinę. Wiosną 1991 roku rozpoczęto jego odbudowę; uroczyste poświęcenie odrestaurowanej nekropolii odbyło się 12 czerwca 1993 roku. Kompleks cmentarny składa się z kurhanu z krzyżem zaporowskim, 21 nagrobków z krzyżami bez tablic imiennych oraz ogrodzenia z tablicami informacyjnymi. 7 czerwca 1995 roku cmentarz został wpisany do rejestru zabytków.
Ukraiński Cmentarz Wojskowy w Aleksandrowie Kujawskim położony jest przy ul. Narutowicza.