Początki niewielkiego miasta lubuskiego Nowogród Bobrzański sięgają XII wieku. Zdaniem niemieckich historyków założono je w latach osiemdziesiątych XII stulecia. Według polskich badaczy miało to raczej miejsce na początku XIII wieku, kiedy księciem śląskim został Henryk I Brodaty. Wspomina się wówczas o nowej miejscowości określanej jako Novum castrum. Nazwa ta być może potwierdza tezę niemiecką, że wcześniej istniał tu starszy gród.
Przez wieki miasto rozwijało się w sąsiedztwie książęcego zamku. Jego centralny punkt stanowił prostokątny rynek z trzema wybiegającymi na wschód, południe i północ traktami. Przy wąskich uliczkach stały pierwotnie drewniane domy, które z czasem zastąpiły murowane kamieniczki. Miasto przechodziło różne fazy rozwoju, okresy rozbudowy przeplatały się z latami zastoju. W XIX wieku przez pewien czas mieściło się tu uzdrowisko związane z gorącymi źródłami, które zlikwidowano po ich zaniknięciu.
Do 1945 r. ówczesny Naumburg am Bober pozostał sennym, liczącym około 850 mieszkańców prowincjonalnym miasteczkiem. W trakcie szturmu wojsk radzieckich w 1945 r. znaczna część dawnej zabudowy legła w gruzach. W jej miejscu zbudowano powojenne bloki.
Dziś można pozachwycać się atmosferą małego miasta z jego ocalałą architekturą. Najcenniejsze są zabytkowe kamienice w rynku i przy ulicy Kościuszki datowane na XVIII i XIX w. Niezatarty pozostał również dawny układ urbanistyczny.