Kościół w Solcy Wielkiej pobudowano w latach 1904-1909. Konsekrował go w 1912 r. bp warszawski Kazimierz Ruszkiewicz. Kosciół jest neoromański, murowany, z trzema strzelistymi wieżami, i dachem pokrytym ocynkowaną blachą. Zniszczony został w czasie II wojny światowej, w 1939 roku. Po wojnie był wielokrotnie odnawiany.
W kościele warto zwrócić uwagę m.in. na wczesnobarokową drewnianą chrzcielnicę z pocz. XVII wieku, barokowy obraz św. Franciszka z Asyżu z XVIII wieku, cztery feretrony z XVIII wieku czy organy 14-głosowe z 1924 roku. Obok kościoła stoi stalowa dzwonnica z 1975 roku.