Jedno z warszawskich założeń pałacowo-parkowych znajduje się na terenie dzisiejszej dzielnicy Ursynów. Początki owego zespołu sięgają drugiej połowy XVIII w. Zacznijmy jednak po kolei.
Jedna z wersji o początkach posiadłości na Ursynowie mówi, że w 1775 r. ówczasny właściciel Wilanowa, książę August Czartoryski, wydzierżawił grunty na skarpie pochodzącemu z Francji pułkownikowi Józefowi de Maisonneuve'mu. W tym czasie wzniesiono tutaj pierwszy mały, parterowy dworek. Ukończono go w 1777 r. Od de Maisonneuve'a posiadłość przejęła Joanna Sapieżyna, aby w 1785 r. stała się ona własnością Aleksandry i Stanisława Kostki Potockich.
Druga wersja wspomina, że rezydencja wiejska przy dzisiejszej ulicy Nowoursynowskiej była dziełem księżnej Izabeli Lubomirskiej, która zbudowała ją dla córki Aleksandry i jej męża Stanisława Kostki Potockiego. Aleksandra i Stanisław Kostka zamieszkali tu w pierwszym okresie swojego małżeństwa. W tym czasie określano posiadłość mianem "Rozkosz". Stanisław Kostka Potocki, człowiek o wszechstronnych zainteresowaniach, w tym i architektonicznych, już w 1785 r. przystąpił do przebudowy dworu. Zatrudnił do tego znanego architekta Christiana Piotra Aignera. Pod jego kierunkiem budynek przekształcono w parterowy pałacyk, któremu nadano klasycystyczną formę.
W 1799 r. Aleksandra Potocka sprzedała "Rozkosz" Ignacemy Wykowskiemu. W 1822 r. posiadłość kupił Julian Ursyn Niemcewicz. Niemcewicz, pisarz i polityk okresu Sejmu Czteroletniego, był również bliskim współpracownikiem Tadeusza Kościuszki, z którym trafił do Ameryki. W "Rozkoszy" osiedlił się po powrocie ze Stanów Zjednoczonych. Wówczas też dokonał zmiany jej nazwy na "Ursynów". Niemcewicz gromadził w posiadłości dzieła sztuki i książki, tworząc pokaźną bibliotekę. Przegrane powstanie listopadowe było powodem opuszczenia "Ursynowa" przez jego właściciela i wyemigrowania do Francji.
Po kilku zmianach właścicieli w 1857 r. majątek ursynowski przejęli Eliza i Zygmunt Krasińscy. W czasie ich władania pałacyk Niemcewicza przebudowano według projektu Zygmunta Rospendowskiego. Architekt nadbudował parterowy obiekt o dodatkową kondygnację, nadając mu neorenesansowy styl. Elewacje pałacu ozdobił swoimi rzeźbami Faustyn Cengler. Od strony ogrodowej pojawił się taras wsparty na żeliwnych filarach.
Od 1906 r. pałac wraz z należącymi do niego budynkami z nadania Adama Krasińskiego użytkowała Polska Macierz Szkolna. W dwudziestoleciu międzywojennym ówczesny właściciel Edward Raczyński przekazał ursynowską posiadłość Ministerstwu Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego.
W 1956 r. pałac Krasińskich otrzymała Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego. Od tego czasu, będąc siedzibą rektoratu uczelni, nazywa się go "Pałacykiem Rektorskim". Dzięki władzom szkoły założenie pałacowo-parkowe pozostaje do dziś doskonale utrzymane.