Śluza Paniewo – imponująca, jedyna dwukomorowa śluza na Kanale Augustowskim po stronie polskiej. Położona na 61 kilometrze kanału licząc od strony Biebrzy, jest dziewiątą w całokształcie tej niesamowicie ciekawej budowli hydrologicznej. Wybudowana została w latach 1826-1828 przez porucznika Korpusu Inżynierów Michała Horaina. Wyrównuje różnicę poziomów około 6,7 m pomiędzy jeziorem Paniewo i jeziorem Krzywym. Tak duże obniżenie terenu było powodem wybudowania dwóch sprzężonych ze sobą komór. Górna ma spadek 3,3 m , a dolna 3,2 m. Długość śluzy to 88 m , długość pierwszej komory: 41,41 m , długość drugiej komory: 43,64 m , szerokość: 5,95 m. Olbrzymi napór wody i silna filtracja wód podskórnych spowodowały, że generalny remont niezbędny był jeszcze przed I wojną światową. Jednak w okresie II Wojny Światowej - w 1944 r. została ponownie zniszczona przez partyzantów. Wysadzeniu uległy między innymi wrota, a cała konstrukcja pod wpływem działań wojennych uległa naruszeniu.
Po wojnie śluzę remontowano kilkakrotnie, lecz z powodu błędów budowlanych mury były niestabilne i uległy przechyłowi. Po próbie zastosowania zastrzyków betonowych, które również nie spełniły oczekiwań budowlanych - w 1973 roku podjęto decyzję o rozbiórce pierwotnej śluzy i odbudowanie jej przy wykorzystaniu współczesnej techniki i materiałów zachowując jednocześnie oryginalny wygląd i system obsługi. Dzięki zachowaniu zabytkowego charakteru powstał zachwycający obiekt. Jest całkowicie sprawny, chociaż do chwili obecnej wykonanych tu było jeszcze kilka remontów.
Na śluzowanie potrzebny jest czas około 30 minut, a przebycie jej to niesamowite wrażenie. Dominują je wysokie, ceglane mury, które podczas otwarcia zastawek mają ponad 10 metrów oraz silnie spiętrzona woda wypływająca z komór. Uroczy jest również widok z mostku na położone tuż za śluzą jezioro Krzywe. Obok, po prawej stronie znajduje się dworek śluzowego, natomiast po lewej karczma Starożyn.