Łagów położony jest po wschodniej stronie Gór Świętokrzyskich. Jego początki sięgają XI wieku, gdy istniał tu gród królewski z kasztelanią i zamkiem. Przez ponad 300 kolejnych lat Łagów był własnością biskupów wrocławskich. W latach 1375–1869 osada posiadała prawa miejskie, z prawem urządzania targów i jurysdykcją wójta. Łagów rozwijał się gospodarczo dzięki wydobywaniu żelaza i kruszców. Powstawały warsztaty garncarskie oraz huty szkła i żelaza. Np.ceramika łagowska była znana na całym terenie ówczesnej Rzeczypospolitej.
We wrześniu 1502 roku miasto spalili Tatarzy. Dobra koniunktura na łagowskie wyroby pozwoliła na jego odbudowę i kilkadziesiąt lat prosperity, ale upadek górnictwa kruszcowego i represje popowstaniowe w 1869 roku spowodowały utratę praw miejskich. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1918, w Łagowie w okresie dwudziestolecia międzywojennego rozwijał się handel i rzemiosło, które skupione było głównie w rękach żydowskich. Lata wojny i położenie osady w pasie przyfrontowym spowodowało prawie całkowite jej zniszczenie. Dzisiejszy Łagów jest siedzibą gminy i dobrym miejscem na wypady turystyczne w Góry Świętokrzyskie. Mieszkańcy utrzymują się przede wszystkim z pracy w licznych kopalniach kruszywa, a miejscowość, chociaż jest wsią, zachowała układ i charakter sennego, galicyjskiego miasteczka.