Wodynie to miejscowość gminna znajdująca się 25 km na południowy zachód od Siedlec. Parafię erygowano tu w 1558 r. Pierwszy kościół wzniesiony został w połowie XV w. przez właściciela wsi Stefana Wodyńskiego. Spalony został przez Szwedów w 1657 r. Dwa lata później wybudowano drugi drewniany kościół, który dotrwał do roku 1776 r., kiedy to z fundacji Anieli z Rzewuskich Załuskiej postawiono trzeci kościół – rok później konsekrowany. Był wielokrotnie remontowany: pod koniec i na początku XX w., w latach 20. (otynkowano wnętrze), 70. (wymiana gontu i fragmentów podwalin) i 80. XX (stolarka okienna i drzwiowa).
Zwrócony jest prezbiterium na północ. Jest konstrukcji zrębowej, z zewnątrz oszalowany z olistwowaniem, z dachem krytym gontem. Nawa jest prostokątna, prezbiterium węższe, zamknięte ścianą prostą. Przy prezbiterium znajdują się: od zachodu – kruchta, od wschodu – zakrystia, od południa – trójdzielna kruchta wtopiona w korpus nawowy. Nad całością jest dach dwuspadowy z szerokim okapem nad prezbiterium.
Na kalenicy w północnej części mieści się ośmioboczna wieżyczka na sygnaturkę z ażurową latarnią, zwieńczona cebulastym hełmem blaszanym. W południowej części nad szczytem jest drewniany krzyż. Wnętrze jest jednonawowe, przekryte stropem płaskim z zaskrzynieniami. Chór muzyczny znajduje się nad kruchtą główną. Wyposażenie wnętrza to: ołtarz główny i dwa ołtarze boczne barokowe z drugiej połowy XVIII, a także późnogotycki krucyfiks z XVI w.