Wieleń nad Notecią do 1945 r. był podzielony na dwa oddzielne miasta. Jedna część należała do Polski, natomiast druga do Niemiec. Niemiecka część nosząca nazwę Filehne leżała na północym brzegu Noteci. Znaczna część zabudowy Wielenia Północnego powstała po 1920 r., gdy nowy podział Europy ustanowił polsko-niemiecką granicę na Noteci.
W granicach nowego miasta znalazło się założenie pałacowo-parkowe Sapiehów, będące od początków XIX wieku do 1945 r. własnością dwóch niemieckich rodów von Blankensee i von Schulenburg. Ewangelicka rodzina von Blankensee założyła w części pałacowego parku położonej, przy drodze prowadzącej z Wielenia do Krzyża prywatny cmentarz.
Pierwszy pochówek miał tu miejsce w 1818 r. Pod koniec XIX wieku na terenie cmentarza wzniesiono neogotycką ceglano-kamienną kaplicę. Mauzoleum to stało się grobowcem członków rodziny von Schulenburgów.
Cmentarz oraz mauzoleum pozostają niestety zaniedbane i zniszczone, choć znajdują się w rejestrze zabytków.