Wzniesiony w czasie dwudziestolecia międzywojennego (prawdopodobnie - tak jak drugi pawilon dworu w pobliskiej Lipie - pod koniec lat 20-tych XX wieku) przez Ignacego Bojanowskiego, właściciela ziemskiego posiadającego obszar dóbr z łącznym areałem 500 ha.
Po II wojnie światowej, umieszczono w nim rodziny pracowników nowo powstałego miejscowego PGR-u, a w latach 80-tych ubiegłego stulecia, biura tegoż kombinatu rolnego. Po upadku PGR-u, majątek przejęła Agencja Własności Rolnej Skarbu Państwa. Obecnie dworek stanowi własność prywatną.
Ten parterowy budynek skomponowany jest w duchu tzw. 'stylu dworkowego'. Murowany z cegły, otynkowany, posadowiony na kamiennej podmurówce. Podpiwniczony, z mieszkalnym poddaszem, wzniesiony na planie prostokąta zbliżonego do kwadratu. Pośrodku elewacji frontowej (wschodniej) znajduje się masywny portyk, złożony z dwóch kolumn toskańskich, podtrzymujących oszalowany, trójkątny szczyt z okapem. Układ wnętrz trzytraktowy. Dach namiotowy kryty kwadratowymi płytkami dachowymi z centralnie umieszczonym kominem.
W jego trzech połaciach: od południa, zachodu i północy - wystawki. Z dawnego, rozległego parku krajobrazowego zachowało się tylko kilka drzew. Z prawej strony dawnej alei wjazdowej prowadzącej na dziedziniec dworu, przedwojenna figura Najświętszej Maryi Panny Niepokalanie Poczętej.