Pod koniec XIX wieku, po zlikwidowaniu dawnych fortyfikacji miejskich w Poznaniu zaczęto prace nad zagospodarowaniem zajmowanych przez nie terenów. Cesarz Wilhelm II zainteresowany był osobiście tymi planami. Poznań miał się stać najbardziej wysuniętym na wschód miastem rezydencjalnym z siedzibą władcy. Plany opracowywane początkowo przez radcę miejskiego Heinricha Grüdera nie znalazły akceptacji. Ostatecznie misję opracowania koncepcji zagospodarowania terenu powierzono doskonałemu urbaniście Josefowi Stübbenowi.
Stübben stworzył koncepcję ringów obiegających Stare Miasto, a jej centrum umieścił na zachód od niego. W tym miejscu powstała tzw. Dzielnica Zamkowa (Cesarska) z kompleksem reprezentacyjnych budowli. Jej najważniejszy element stanowił zamek wzorowany na romańskich budowlach tego typu. Pozostałe budynki zaprojektowano, odwołując się do innych epok w architekturze.
Dzielnica Cesarska jest obowiązkowym etapem wycieczek po Poznaniu. Z myślą o niewidomych na Placu Adama Mickiewicza ustawiono makietę z miniaturami stojących tutaj budowli. Po bokach płyty umieszczono także napisy w języku Braille’a. Makieta jest elementem koncepcji przybliżających Poznań niepełnosprawnym turystom.