Józef Struś, posługujący się łacińskim nazwiskiem Josephus Struthius, należy do grona najwybitniejszych w historii Poznania jego mieszkańców. Urodził się tutaj w 1510 r. w zamożnej rodzinie mieszczańskiej. Status materialny rodziny pozwolił Józefowi ukończyć kilku uczelni. Studiował w poznańskiej Akademii Lubrańskiego, w Akademii Krakowskiej i na Uniwersytecie we włoskiej Padwie. W czasie nauki w Padwie w latach 1532-1537 uzyskał tytuł profesora.
Po powrocie z Włoch i krótkim pobycie w Krakowie wrócił do stolicy Wielkopolski. Józef Struś, z wykształcenia lekarz, zajmował się również pisarstwem i tłumaczeniem prac Galena i Hipokratesa. Najważniejszą pracą jego życia były badania nad tętnem, których wyniki opublikował w 1555 r. w Bazylei. W swojej epoce uznawany był za jednego z najlepszych lekarzy w Europie. Z sukcesem leczył sułtana tureckiego Sulejmana II, któremu nie potrafili pomóc tureccy i arabscy medycy. Józef Struś zmarł w Poznaniu w 1568 r. na dżumę, niosąc pomoc chorym.
Pamięci wybitnego lekarza i pisarza XVI w. poświęcono pamiątkową tablicę wmurowaną w ścianę domu (Stary Rynek 97), w którym mieszkał i którego był właścicielem. Widnieje na niej napis: „W tym domu przebywał Józef Struś – Struthius – 1510-1568 rodem z Poznania, lekarz i uczony epoki Odrodzenia, profesor Uniwersytetu w Padwie, burmistrz miasta Poznania 1557-1559, autor nauki o tętnie Sphygmicae artis. libri V”.