Suchar Wielki to największe jezioro z 19 dystroficznych jezior polodowcowych na terenie Wigierskiego Parku Narodowego. Zajmuje obszar 8,9 ha i znajduje się w pobliżu Zatoki Słupiańskiej Jeziora Wigry. Nazwa suchar prawdopodobnie pochodzi od miejscowej nazwy suchych pozostałości drzew, krzewów i roślin bagienno-torfowych obficie występujących na brzegach jeziora.
Jeziora te zazwyczaj nie posiadają powierzchniowych dopływów i odpływów. Zasilane są wodami bogatymi w kwaśne substancje będącymi pochodnymi rozkładu ściółki leśnej, liści i igliwia, tzw. humusu. Te organiczne substancje łączą się z wodą, powodując jej zakwaszenie i zabarwienie od koloru żółtawego do ciemnobrunatnego. Mała zawartość wapnia w wodzie uniemożliwia rozwój mięczaków, a mała przeźroczystość wody hamuje rozwój roślinności.
Jezioro otoczone jest wysokim lasem, a brzeg pokryty jest roślinnością torfową, tzw. płą, która postępuje w kierunku środka jeziora. Przy jeziorze poprowadzono kładkę z platformą widokową. Obszar Jeziora Suchar Wielki objęty jest ochroną ścisłą.