Początki łódzkiej elektryczności sięgają końca lat 80. XIX w. Wówczas to powstawały małe, przyzakładowe elektrownie z których prąd był wykorzystywany do napędzania maszyn i oświetlania fabryk. Na ulicach dominowało oświetlenie gazowe. Przełom nastąpił w 1900 r. za sprawą firmy z Berlina Siemens&Halske AG, która złożyła ofertę budowy na terenie Łodzi elektrowni. Po otrzymaniu zgody, sześć lat później przekazała ją petersburskiemu "Towarzystwu Elektrycznemu Oświetlenia z 1886 r.". Na lokalizację elektrowni wybrano teren przy ul. Targowej 1/3 (nieopodal dworca kolejowego Łódź-Fabryczna).
W roku 1906 rozpoczęto prace budowlane, które trwały do 1907 r. Wzniesiono wówczas maszynownię z rozdzielnią, kotłownię, budynek administracyjny oraz komin. Elektrownia posiadała moc ok. 2,6 MW. Miasto się rozrastało, było coraz większe zapotrzebowanie na energię elektryczną. Pod koniec lat 20. XX w. Łódzkie Towarzystwo Elektryczne (ówczesny właściciel) podjęło decyzję o rozbudowie EC1 - Wschód o drugą część zakładu, zwanego Nową Centralą EC1 - Zachód [lokalizacja - ul. Kilińskiego i Tuwima (d. ul. Przejazd)].
Budowę rozpoczęto w lutym 1929 r. a już w lipcu 1930 popłynął z niej prąd do odbiorców. Po zakończeniu II wojny światowej EC1 została upaństwowiona a z czasem przekształcono ją w elektrociepłownię. Pracowała nieprzerwanie do 2005 r. kiedy to postanowiono ją wyłączyć z użytku. 15 maja 2008 r. piękne, zabytkowe budynki EC1 dostały prawo do drugiego wcielenia - Rada Miejska Łodzi uchwaliła powstanie na terenie dawnej elektrowni instytucji EC1 Łódź Miasto Kultury (centrum kulturalno-rozrywkowe).