Przy ulicy Limanowskiego w Ustce, u nasady wschodniego falochronu osłaniającego wejście do portu stoi latarnia morska z czerwonej licowej cegły zbudowana w 1892 r. Po zakończeniu drugiej wojny światowej już od 15 listopada 1945 roku latarnia wskazuje drogę wszystkim żeglującym po Bałtyku. Między ujściem rzeki Słupi a latarnią powstało mini muzeum morskie na otwartej przestrzeni, gdzie możemy zobaczyć:
1.Kotwicę admiralicji - będącą powszechnie używaną między XVII a XIX wiekiem. Jest jednym eksponatem ze starszych typów kotwic. Składa się z trzonu zakończonego dwoma ramionami na końcu których są łapy oraz belki poprzeczne.Łapy mają zadanie wbijać się w dno, płużyć i w ten sposób hamować ruch statku. Belka poprzeczna układa kotwicę na dnie pod takim kątem aby zawsze jedno z ramion w czasie wleczenia kotwicy zagłębiało się w dno. Belki poprzeczne wykonywano z ciężkiego drewna, żelaza a nawet kawałka skały. Obecnie nie używa się na statkach ze względu na małą siłę trzymającą.
2.Fragment stępki żaglowca - przypuszczalne pochodzenie z XVII - XIV wiek. Stępka wraz z dziobnicą i tylnicą oraz wręgami i wy dłużnikami tworzy skład kadłuba.
3.Stewa rufowa - [tylnica] część szkieletu statku stanowiąca integralną część stępki statkowej tworząc z nią i stewą dziobową [ dziobnica ] kręgosłup statku do którego mocowane są wręgi i poszycie. Stewa rufowa służy również do mocowania na niej jarzma steru. Natomiast na statkach o napędzie mechanicznym jest w niej wyjście wału napędowego na którego końcu jest śruba nastawna napędowa.
4.Fragment szyny kolejowej - która stanowiła infrastrukturę portową. Służyła do transportu towarów przeładowywanych w Usteckim porcie. Fragment szyny pochodzi z 1914 roku firmy Phoenix.