Jan Dzierżon urodził się w 1811 r. w Łowkowicach koło Kluczborka. Szkołę powszechną ukończył w Byczynie. Do gimnazjum uczęszczał we Wrocławiu, w którym odbył również studia na Wydziale Teologicznym. W 1834 r. przyjął święcenia kapłańskie. Został wikarym w Siołkowicach pod Opolem, po czym objął probostwo w Karłowicach koło Brzegu.
Oprócz pracy kapłańskiej Dzierżon zajmował się badaniem i hodowlą pszczół. Szczególnie skupił się na ich racjonalnym wykorzystywaniu w codziennym życiu człowieka. Swoje spostrzeżenia i badania przedstawiał w czasie licznych sympozjów i zjazdów towarzystw pszczelarskich. Wydawał również wiele artykułów i publikacji. Poprzez krzyżowanie pszczół rodzimych i włoskich odkrył zjawisko dzieworództwa, za co został przez Kościół katolicki skrytykowany, a później opowiadając się przeciw dogmatowi o nieomylności papieża, został ekskomunikowany, co sprawiło, że po opuszczeniu Karłowic wrócił do rodzinnych Łowkowic, gdzie całkowicie poświęcił się pszczelarstwu.
Jeszcze za życia zdobył światową sławę i uznanie wielu naukowców. Otrzymał liczne państwowe odznaczenia, a w 1872 r. tytuł doktora honoris causa na Uniwersytecie w Monachium. Zmarł w 1906 r., a na jego płycie nagrobnej widnieje opis postaci.
Pomnik znajduje się na cmentarzu w Łowkowicach. Na murze tutejszego kościoła widnieje również pamiątkowa tablica ku pamięci Dzierżona z 2006 r. - z okazji setnej rocznicy naukowca.