W 1860 r. w pobliże leżącej na granicy prusko-rosyjskiej wsi Trojany dotarła budowa nowej linii kolejowej prowadzącej z Warszawy do Bydgoszczy. Do użytku oddano wówczas duży dworzec kolejowy, który pomieścił biuro ruchu drogi żelaznej, telegraf, urząd pocztowy, komorę celną oraz salony dla pasażerów i gości. Budowniczowie zadbali nie tylko o funkcjonalność stacji, ale nadali jej też ciekawą, neorenesansową formę. W kilka lat później progi dworca okazały się godne koronowanych głów.
4 września 1879 r. w prawym skrzydle budynku car Aleksander II podejmował niemieckiego cesarza Wilhelma I. Na pamiątkę tego wydarzenia stację i rozrastającą się przy niej osadę nazwano Aleksandrowem. Do dzisiaj linia kolejowa stanowi kręgosłup powiatowego miasteczka, a dworzec jest jednym z jego najładniejszych budynków.
Nie wszyscy wiedzą, że Aleksandrów jest nie tylko jednym z najmłodszych miast w regionie, ale też początkującym uzdrowiskiem. W celach leczniczych wykorzystuje się naturalne solanki o składzie zbliżonym do tych z pobliskiego Ciechocinka. Służą szczególnie osobom z chorobami narządu ruchu.