Kościół wybudowano w burzliwych jeszcze latach na terenie wschodniego Górnego Śląska, na które ''składały się'' II i III powstania śląskie, a między nimi Plebiscyt, ale już w roku 1925 kościół konsekrowano. Budynek kościoła dziś zlokalizowany jest na skraju Rydułtów, w Radoszowach graniczących mniej więcej w tym miejscu z rybnicką dzielnicą Niewiadom.
Jest to budowla murowana, otynkowana, o prostej bryle, zdobiona miejscami na elewacjach bocznych i absydzie opaskami elewacyjnymi, połączonymi lekko wystającymi poza lico muru lizenami, a do tego wysokimi oknami, zamkniętymi półkoliście. Korpus świątyni jest przekryty dwupołaciowym dachem pokrytym blachą koloru czerwonego, na kalenicy którego osadzono wieżyczkę na sygnaturkę przekrytą niedużym baniastym daszkiem zwieńczonym krzyżem.
Zasadnicza bryła kościoła zamknięta jest półkolistą absydą przekrytą dwupołaciowym dachem, połączoną z tyłu dachem częściowo namiotowym. Do absydy dobudowano pomieszczenia pomocnicze dla kościoła. Od elewacji głównej widoczny jest przedsionek, przez który wchodzi się do kruchty, nad którą osadzono wieżę na dzwon.
Wieża składa się jakby z dwóch części. W pierwszej, najwyższej, widoczne są dwa niewysokie okienka zakończone półokrągłym łukiem, a w którymś z nich widnieje postać św. Jacka jakby witającego wiernych. Nad drugim okienkiem zamontowano zegar a nad zegarem osadzono wieżę na dzwon, którą zakończono baniastym dachem, trochę nawiązującym do epoki baroku. O wieżę opierają się ściany szczytowe zakończone na swych dwóch końcach czymś w rodzaju “lekkich esownic”.
W czasie okupacji hitlerowskiej kościół za bardzo nie ucierpiał, poza zarekwirowaniem dwóch największych dzwonów. Uszkodzenie kościoła nastąpiło podczas walk w styczniu-lutym 1945 roku. Naprawiono je w roku 1947. Sylweta kościoła zachowała swój pierwotny wygląd, ale pierwotne wyposażenie się nie zachowało. Obecne pochodzi z lat 70. XX wieku i jest dziełem znanego rzeźbiarza Zygmunta Brachmańskiego.