Kościół wybudowano w latach 1922-1925. W czasie wojny całkowitemu zniszczeniu uległa plebania oraz chlew, a część dachu kościoła uległa uszkodzeniu. Budowa dzisiejszego kościoła w Wyrach (który stoi w centrum wsi) rozpoczęła się w roku 1922, jednak były to bardzo ciężkie czasy, nie pozwalające na przeprowadzenie w trybie ciągłym prac budowlanych. Te ciężkie czasy spowodowała m.in. dewaluacja pieniądza, przez co materiały budowlane były bardzo drogie, czy inne w tych czasach problemy, które zmusiły ówczesnego proboszcza na opuszczenie parafii i przeniesienie się do Wielkiego Dębieńska, niedaleko Rybnika. W tym czasie mury nowego kościoła osiągnęły wysokość 4 m, a pod kierownictwem nowego proboszcza bryłę kościoła zdołano przekryć w 1923 roku, a to pozwoliło na przeprowadzenie prac wykończeniowych wewnątrz budowli.
Kościół swym stylem nawiązuje do baroku, ale jedynie nawiązuje, bo trudno jest określić jednoznacznie styl budowli, która posiada wiele dobudowanych (szczególnie w części tylnej) pomieszczeń pomocniczych wraz z kaplicami. W 1930 roku kościół wyposażono w ławki, a w 1938 ustawiono ołtarz główny wykonany przez artystę rzeźbiarza z Istebnej - Ludwika Konarzewskiego. Nieco później doszły ambona i balustrada z dwoma konfesjonałami.
W wieży kościelnej zawieszone były 2 dzwony: jeden stalowy, o wadze 70 kg, drugi odlany z brązu, z 1885 roku, niestety, skonfiskowany przez hitlerowców w czasie okupacji. Na chórze umieszczono małe organy, które służyły parafianom przez 40 lat. Dzień 01.09.1939 roku był pierwszym dniem wojny a “teatr” walk objął samą wieś z jej najbliższymi okolicami, co było wielkim zaskoczeniem dla mieszkańców wsi, którzy na wezwanie dzwonów kościelnych zebrali się w kościele, by uczestniczyć w nabożeństwie błagalnym.
Na polecenie władz wojskowych proboszcz wraz z parafianami zaraz po nabożeństwie udał się na wojenną tułaczkę, udając się na nią przez Tychy, Kopciowice, Miechów do Wolbromia. Kiedy wrócili, zastali zabudowania wiejskie w ok. 80% ruinie, spaloną plebanię, chlew i stodołę, którą podpalili Niemcy 03.09.1939 roku, uszkodzoną południową część dachu, w który trafił pocisk artyleryjski, a także zwłoki polskich żołnierzy, którzy polegli w walce.
W 1954 roku przeprowadzono remont kościoła, podczas którego odnowiono ściany, sufity, sklepienia, a także wymieniono uszkodzone lub zużyte dachówki. W 1989 roku przeprowadzono kolejne prace remontowe, podczas których wymieniono posadzkę w całym wnętrzu kościoła (z płytek cementowych na granitowe, sprowadzone z Toskanii), wyłożono okładziną z kamienia pochodzącego z Brennej wysoki cokół okalający dookoła kościół.
Dwóch mieszkańców wsi ufundowało kaplicę boczną poświęconą Matce Bożej Częstochowskiej, do której wchodzi się przez metalowe, zdobione złoconymi dekoracjami “wrota”. W 1994 roku wymienione zostały witraże w oknach, wg projektu dra Jana Rabieja, z zachowaniem dotychczasowych postaci świętych, a wykonała je firma z Gliwic. Przeprowadzono także całkowitą modernizację zewnętrznej i wewnętrznej instalacji elektrycznej w kościele, sprowadzono z Liberca, z miejscowej fabryki, żyrandole (w liczbie 7) z których największy posiada ok. 150 lamp i został zawieszony w nawie głównej świątyni.
Obecny ołtarz główny pochodzi z roku 1995, a został wykonany z marmuru w Niemczech, w Klingenbergu, przez Macusa Simmona Kotta, a stary ołtarz został zdemontowany i przekazany parafii św. Antoniego w Mikołowie-Recie. Kościół niewątpliwie jest budowlą, która ozdabia zabudowania wsi Wyry, a przy tym wyróżnia się swą bryłą, widoczną szczególnie jadąc ulicą Zjednoczenia, czy poruszając się rowerem którymś ze szlaków turystycznych.