Pierwsze historyczne wzmianki o osadzie Rykały sięgają 1440 r. kiedy to właścicielem dóbr był Piotr z Rykał, kolejnymi właścicielami majątku ziemskiego byli Maciej Doliwa Rykalski oraz Wojciech i Walenty Rykalski, a następnie w 1660 r. przeszedł w ręce rodziny Rudzkich herbu Abdank. W 1820 r. zakupił go Kacper Pruski, który to wydzierżawił go 1823 r. na 3 lata Hiacyntowi Śliwińskiemu, a następnie kolejnym dzierżawcą w 1834 r. był Franciszek Tąkiel, który je wykupił.
Pierwszy dwór w tym miejscu został wybudowany w 1 połowie XIX w. a następnie w 1863 r. na zlecenie dwór został przebudowany przez Władysława Piotra Tąkiela i jego żonę Emmę z Stawianowskich. W latach 1923-25 został na zlecenie Stefana Tąkiela wybudowany pałac według projektu Wincentego Wójcickiego w stylu klasycystyczno-barokowym.
Piętrowy, murowany pałac został wybudowany na planie prostokąta, przykryty dachem czterospadowym. Pałac posiada elewacja frontową 10-cio osiową z czterokolumnowym portykiem jońskim w wielkim porządku, który dźwiga belkowanie oraz trójkątny szczyt z oknem półokrągłym. Elewacja ogrodowa jest ośmioosiowa z dwoma jednoosiowymi, skrajnymi ryzalitami, pomiędzy którymi znajduje się rozczłonkowana elewacja półkolumnami jońskimi w wielkim porządku, dźwigająca attykę.
Pałac otaczał park krajobrazowy zaprojektowany przez Waleriana Kronenberga. W sąsiedztwie pałacu znajdują się zabudowania gospodarcze m.in. obora, wozownia i młyn, które zostały wzniesione w 1879 r., a przy drodze pałacowej budynki czworaków. Od wschodu do pałacu prowadzi aleja lipowa, a od zachodu aleja kasztanowa.
Po II wojnie światowej majątek został znacjonalizowany przez władze komunistyczne. W pałacu została umieszczona szkoła podstawowa, a zabudowania gospodarcze zostały przejęte przez PGR.