Dzieje szkolnictwa w Chmielowie sięgają połowy XIX wieku. Według istniejących zapisów, około 1865 roku w tej podtarnobrzeskiej wsi pracowali tzw. „zimowi nauczyciele”, którzy w okresie zimowym uczyli nieliczne dzieci rachunków i trochę pisania. Przełom nastąpił 20 lat później, kiedy to pod opieką C.K. Rady Szkolnej Powiatowej z siedzibą w Mielcu utworzono niewielką salę lekcyjną w drewnianym domu należącym do gminy.
W 1889 roku szkoła otrzymała od gminy nową siedzibę w niewielkim, drewnianym budynku, mieszczącym również mieszkanie pierwszego kierownika szkoły. W 1911 roku Rada Szkolna Powiatowa z siedzibą w Tarnobrzegu częściowo polepszyła warunki nauki, tym bardziej że do szkoły uczęszczało w tym czasie już ponad 200 uczniów. W czasie I wojny światowej szkołę zajęli Rosjanie, którzy w znacznym stopniu ją zdewastowali i ograbili. Po wycofaniu się Rosjan, dzięki ogromnej pracy mieszkańców Chmielowa wznowiono naukę ale niestabilna sytuacja polityczna, zmiany na kierowniczych stanowiskach w Radach Szkolnych i w końcu niespotykane mrozy na przełomie lat 1928/1929 dopełniły zniszczenia szkoły.
Ważnym momentem w dziejach nauczania w Chmielowie był luty 1929 roku, kiedy to kierownictwo szkoły objął Fabian Dura. W zagrzybionej i zniszczonej szkole podjęto prace remontowe, wzbogacono gabinety w pomoce naukowe, utworzono bibliotekę szkolną, która służyła również wszystkim mieszkańcom Chmielowa. Utworzono również Radę Szkolną Miejscową, która zajęła się staraniami o budowę nowej szkoły. W 1935 roku gmina Chmielów przekazała na ten cel 1ha placu i powstał projekt zatwierdzony w Kuratorium we Lwowie. Rozpoczęto prace budowlane pod kierunkiem mistrza murarskiego, budowniczego kościoła w Chmielowie.
Zaawansowane prace przerwał wybuch II wojny światowej i silne bombardowanie tej wsi już w drugi dzień wojny. Zginęło 53 mieszkańców, wśród nich żona i syn kierownika szkoły a sam budynek doznał wielu uszkodzeń. Wkrótce szkołę zajęli Niemcy i pozostali w niej aż do 1942 roku. Kolejni lokatorzy zajęli szkołę w latach 1944/45, tworząc w niej rosyjski szpital wojskowy. Budynek i jego otoczenie zostały prawie całkowicie zniszczone. Powojenne dzieje szkoły to ciągłe remonty, rozbudowywanie i usprawnianie warunków nauczania. Dzięki temu powstała szkoła o ciekawej bryle do której uczęszczało ok.380 uczniów i uczyło 15 nauczycieli. Prężnie działały organizacje harcerskie, młodzieżowe, sportowe, funkcjonowała świetlica i kuchnia szkolna. W 2005 roku rozpoczęto starania o nadanie imienia Szkole Podstawowej i Gimnazjum, a we wrześniu 2006 roku odbyła się uroczystość nadania imienia. Patronem szkoły został Fabian Dura, wieloletni nauczyciel i kierownik tejże szkoły.