Pod koniec XIV wieku we wsi wzmiankowany jest dwór należący do krzeszowskich cystersów. Od 1532 r. majątek staje się własnością rycerskiego rodu von Schindel. Jon von Schindel pod koniec XVI w. przystępuje do rozbudowy dworu w stylu renesansowym. Do korpusu dworu dobudowane zostaje skrzydło południowe, a w połowie XVII wieku dobudowane zostaje drugie skrzydło. W kolejnych latach pałac zostaje niszczony, odbudowywany i przebudowywany przez kolejnych właścicieli.
W roku 1910 majątek przechodzi w ręce Euglena von Kulmiza. Przystępuje on do remontu znajdującego sie w kiepskim stanie technicznym pałacu. Podczas remontu rozebrano zniszczoną wieżę zegarową oraz zmodernizowano układ wnętrz na piętrze i częściowo na parterze pod kątem pełnienia funkcji mieszkalnych. Okazale wyglądał pałac po wykonaniu tych prac.
Był to obiekt zbudowany z cegły i kamienia, dwukondygnacyjny (dawniej posiadał 3 kondygnacje) na planie litery „C” i przykryty czterospadowym dachem. Stanowił mieszankę renesansu z barokiem. Podczas II wojny światowej pałac nie został uszkodzony. Dzieło zniszczenia rozpoczęło się gdy pałacem zarządzała dyrekcja PGR. Jeszcze w latach 60 – tych XX wieku parter pałacu był wykorzystywany jako magazyn. Obecnie z okazałego pałacu pozostały jedynie fragmenty murów.