Jerzy Harasymowicz-Broniuszyc (ur.24.07.1933 w Pławach, zm.21.08.1999 w Krakowie), poeta i założyciel grup poetyckich Muszyna i Barbarus. Był laureatem licznych nagród w tym głównej Nagrody Ministra Kultury i Sztuki, którą otrzymał w 1975 r. Swoje debiutanckie wiersze opublikował w 1953 r. w "Życiu Literackim”, natomiast pierwszym tomikiem były wydane w 1956 r. "Cuda”.
Jerzy Harasymowicz uwielbiał i kochał Bieszczady. Był nimi tak zauroczony, że w testamencie zażyczył aby jego zwłoki zostały skremowane, a prochy rozsypane nad ukochanymi górami. Ostatnia wola poety została spełniona 18.09.1999 r. i jego prochy zostały rozsypane z helikoptera nad bieszczadzkimi połoninami.
Na Przełęczy Wyżnej położonej w Bieszczadach Zachodnich w październiku 2000 roku został postawiony pomnik pamięci Jerzego Harasymowicza. Pomnik (symboliczny grobowiec) stanowią dwa głazy skalne połączone ozdobną metalową, ażurową klamrą tworzącą bramę. Na głazach umieszczone zostały dwie drewniane tablice o treści „JERZY HARASYMOWICZ POETA 1933 – 1999” oraz „W GÓRACH JEST WSZYSTKO CO KOCHAM, I WSZYSTKIE WIERSZE SĄ W BUKACH, ZAWSZE KIEDY TAM WRACAM BIORĄ MNIE KLONY ZA WNUKA”. Pomnik poety zaprojektował Piotr Potoczka z Politechniki Krakowskiej, a wykonał Florian Szostak, rzeźbiarz z Nowego Żmigrodu.
Tekst wiersza, którego fragment umieszczony został na pomniku:
"W górach jest wszystko co kocham Wszystkie wiersze są w bukach Zawsze kiedy tam wracam Biorą mnie klony za wnuka Zawsze kiedy tam wracam Siedzę na ławce z księżycem I szumią brzóz kropidła Dalekie miasta są niczem Ja się tam urodziłem w piśmie Ja wszystko górom zapisałem czarnym Ja jeden znam tylko Synaj Na lasce jałowca wsparty I czerwień kalin jak cyrylica pisze I na trombitach jesieni głosi bór Że jedna jest tylko mądrość Dzieło zdjęte z gór".