Szreńsk, to miejscowość gminna położona nad rzeczką Mławką, lewym dopływem Wkry, przy szosie z Mławy do Sierpca przez Bieżuń. Pierwsze wzmianki o wsi pochodzą z roku 1065, kiedy to w słynnym falsyfikacie mogileńskim wymieniony jest gród obronny Zyremdzco.
Właścicielami wsi byli: Stanisław Grad z Kowalewa i jego potomkowie Szreńscy herbu Dołęga, biskup płocki Andrzej Noskowski i jego rodzina (po śmierci tegoż w roku 1567), Franciszek Jan Bieliński i jego syn Kazimierz Ludwik, Podoscy, Kajetan Skopkowski, Ludwik Erhard Knobloch, Bank Główny Berliński, Skarb Publiczny Królestwa Polskiego, Bogusław i Marianna Brykczyńscy, Stanisław i Tekla Brykczyńscy Gadomscy, Suszkiewiczowie, Płoscy, a ostatnimi właścicielami dóbr od 1918 do 1939 - rodzina Remerów.
Kapliczka znajduje się na obrzeżach Szreńska (ok. 2 km od centrum), między tą miejscowością, a wsią Kobuszyn, czyli przy wspomnianej wyżej szosie do Bieżunia. Jest to typowa, czworoboczna latarnia z przedzielonymi gzymsem trzema kondygnacjami, należąca do form prostszych i częściej spotykanych. Stojąca na betonowym podłożu z poszczególnymi poziomami zwężającymi się ku górze. Nakryta płaskim, murowanym dachem, na którym zamontowany został metalowy krzyż z pasyjką. Wysoki, prostokątny słup, wieńczy ażurowa latarnia na szczycie. W niej umieszczony jest krucyfiks.
Pomalowana obecnie w kolorze niebieskim i ogrodzona metalowym również w tej barwie. Ze względu na pokrywający jej ściany tynk, nie można stwierdzić jednoznacznie, z jakiego została wybudowana materiału, czy była to tylko cegła, czy też użyto również polnych kamieni. Nie jest znany także czas wystawienia, choć patrząc na jej budowę, najbardziej prawdopodobną wydaje się być II połowa XIX wieku, aczkolwiek mogę się mylić i może ona być starsza. Młodszą raczej nie jest, choć nie ujęto jej w spisie obiektów zabytkowych w okolicach Mławy z 1985 r.
Zapewne jednak, jak ma to miejsce w przypadku setek jeśli nie tysięcy kapliczek w całej Polsce, została ona z przedmiotowego spisu usunięta ze względu na przeróbki dokonane bez zgody miejscowego konserwatora zabytków.