Podczas modyfikacji fortyfikacji miejskich przez margrabiego Waldemara w 1318 roku została wzniesiona Wieża Bracka. Wieża wraz z bramą, barbakanem i zwodzonym mostem broniła dostępu do miasta oraz położonego w pobliżu klasztoru Braci Mniejszych, od którego przejęła nazwę. Obecnie nie ma bramy i mostu zwodzonego, nie ma klasztoru zniszczonego podczas pożaru w 1554 r. oraz nie ma ewangelickiego kościoła Świętej Trójcy wzniesionego w 1703 r. na miejscu poklasztornym. Kościół bowiem uległ znacznemu uszkodzeniu podczas II wojny światowej i w połowie lat 50-tych XX wieku jego pozostałe mury zostały wysadzone.
Pozostała jednak Wieża Bracka. Wieża została wzniesiona na planie koła z kamienia bazaltowego. Ten ośmiokondygnacyjny obiekt ma 45 m. wysokości. Grubość murów wieży od podstawy do piątej kondygnacji wynosi ok. 3 m, a powyżej ok. 2,5 m. Na wysokości piątego piętra znajdował się wykusz klozetowy a powyżej pomieszczenie dla strażników. Wieżę wieńczyły dwa ganki i spiczasty dach.