Miasto uzyskało prawa miejskie w 1261 r. z polecenia księcia Henryka III Wrocławskiego (Białego). Rycerz Urlich Kunzo założył tutaj nowy ośrodek miejski, jako przeciwwagę dla pobliskiego Kluczborka. Lokacja odbyła się na prawie średzkim. Miasto przyjęło nazwę Kunzestadt lub też Książęca Dolina, w późniejszych wiekach nazwa przekształciła się w Konstadt.
Zarys zabytkowego układu urbanistycznego miasta prawdopodobnie ukształtował się w XIII i XIV wieku. Znajduje się w północnej części dzisiejszego założenia.Tworzy go sieć ulic o charakterze szachownicowym, które tworzą owalną linię zabudowy, którą niegdyś opasała fosa miejska rzeki Wołczyński Strumień. Miasto z racji położenia na terenie bagnistym, nigdy nie zostało otoczone murami obronnymi.
Centralny punkt założenia stanowi prostokątny rynek z narożnymi ulicami. Szerokość działek narzuca kalenicowy układ zabudowy. Oś główna miasteczka rozchodzi się na linii wschód - zachód, pomiędzy ulicami Namysłowską i Kluczborską, które niegdyś stanowiły i stanowią poniekąd do dziś,dawny szlak handlowy, wiodący w średniowieczu z Krakowa do Wrocławia. Historyczne centrum miasta zostało poszerzone i rozbudowane dopiero w XIX w., głównie w kierunku południowym. Ostatni ratusz miejski stojący pośrodku Rynku został rozebrany w II poł. XIX w. W późniejszych latach funkcję ratusza pełniła kamienica nr 9 oraz pałac tzw. "nowy zamek", który do 1945 r. istniał na pl. Partyzantów.
Dzisiejsza zabudowa średniowiecznej linii obwodowej miasta pochodzi z XIX i XX w. Na skutek sporych bo aż 40% zniszczeń wojennych z 1945 r., układ urbanistyczny, poprzez nowe budownictwo z okresu PRL-u, bądź też jego brak w niektórych miejscach, spowodował, że częściowo zatracił swój małomiasteczkowy charakter. W latach 50 - tych XX układ urbanistyczny wpisany był do wojewódzkiego rejestru zabytków, na skutek przekształceń i utraty wartości historycznej został z niego wypisany.