Lubinicko to duża wieś położona w powiecie świebodzińskim, na południowy wschód od Świebodzina, przy drodze prowadzącej do Babimostu. W XIII wieku stała się własnością cystersów z Paradyża, którzy w XVI wieku wymienili ją na Ługów. Od tego czasu dobrami lubinickimi władało kilka rodów. W XVIII wieku ziemie i wieś należały do dwóch rodzin.
Na początku XIX wieku oba majątki ziemskie nabył Fryderyk Wilhelm Kretschmer, prawnik i mason pochodzący z Frankfurtu. Lubinicko w 1866 r. kupiła rodzina Schulzów i pozostawała jego właścicielem do lat 30-tych XX wieku. Do 1945 r. dobrami zarządzał ostatni prywatny właściciel Anton Houk. Po II wojnie światowej majątek upaństwowiono.
Po dawnych dobrach ziemskich w Lubinicku pozostało założenie dworsko-parkowe. Składa się ono z dworu zbudowanego około 1800 r., dobudowanego do niego przez Schulzów w 1886 r. pałacu w neorenesansowym stylu oraz parku. Klasycystyczny dwór zbudowano na rzucie prostokąta i nakryto naczółkowym dachem, skrywającym użytkowe poddasze. Przylegający do niego pałac wyróżnia się dwiema wieżami zwieńczonymi cebulastymi hełmami oraz bogato zdobionymi elewacjami. We wnętrzach zachowało się sporo elementów dawnego wykończenia.
Dwór i pałac w Lubinicku wpisano do rejestru zabytków decyzją numer 2027 z 17.10.1973 roku. Pałacowy park z XIX wieku stał się zabytkiem 27.12.1983 roku na podstawie decyzji 3203. Nadano im identyfikatory NID 594259 i 594260.