W 1871 r. w Zgierzu powstał zakład ślusarski Juliusza Hoffmana. Trzy lata później przekształcony w Fabrykę Maszyn dla Przemysłu Włókienniczego i Urządzeń Włókienniczych oraz Rolniczych. Zakład w początkowym okresie istnienia, wytwarzający części do maszyn włókienniczych od początku XX w. stał się znaczącym i dużym przedsiębiorstwem. Na przełomie XIX i XX wieku odnotowano progresję zatrudnienia od 60 do 500 osób. Przed wybuchem I wojny światowej, zgierskie fabryki zatrudniały 9 tyś. robotników, przy czym cała produkcja szła na rynki wschodnie.
W 1910 r. utworzono Towarzystwo Akcyjne Zgierskich Zakładów Budowy Maszyn - J. Hoffman. Produkowano krosna tkackie, części do różnego rodzaju maszyn włókienniczych, itp. Wartość rocznej produkcji oscylowała w granicach 700 tyś. rubli. Na początku lat 20-tych, fabryka J. Hoffmana znajdująca się przy ulicy Dąbrowskiego 16 ( dawna ul. Zegrzańska ) wytwarzała odlewy mosiężne i żeliwne z materiałów własnych i powierzonych. Po kilku latach rozszerzono asortyment o maszyny włókiennicze, urządzenia do wyrobu sztucznej wełny, kapeluszy filcowych, zgrzebnej przędzy, wykończalni, farbiarni, obróbki lnu i konopi. Wytwarzano także transmisje, koła frezowane.
Po wybuchu wojny, w 1942 r. do Zgierza z zagrożonego nalotami aliantów Essen, został przeniesiony zakład "Stoppa Fahrzenbfabrik". Jego właściciel H. Moellers, zajmował się produkcją części do samolotów, okrętów (burty) sterowników, itp. Korzystał przy tym z odlewni J. Hoffmana. Polskich robotników tej fabryki często upokarzano i bito.
Po wojnie w dzielnicy Rudunki zlokalizowano Fabrykę Części do Maszyn Włókienniczych i Odlewnię Metali "Bzura" (dawne zakłady J. Hoffmana). W 1972 r. przemianowane na Zakłady Urządzeń Transportowych "ZUT". Od roku 1980 jako Zakłady Urządzeń i Elementów Technicznych Przemysłu Lekkiego (ZU i ETPL). Produkowano w nich urządzenia i środki transportu wewnętrznego, m. in. przenośniki. wózki hydrauliczne, palety ładunkowe.