Kościół pw. Jana Chrzciciela
Legenda głosi, że świątynia w Łęgonicach zwanych Rawskimi, po lewobrzeżnej stronie rzeki Pilicy została założona przez Cyryla i Metodego i powstała prawdopodobnie z gontyny pogańskiej. W tej świątyni św. Wojciech przechodząc na północ i szerząc chrześcijaństwo, chrzcił nawróconych Słowian, a na znak tego została chrzcielnica ciosana w piaskowcu.
W 1521 r. została erygowana parafia pw. Jana Chrzciciela przez arcybiskupa Jana Łaskiego. W 1623 r. prymas Wawrzyniec włączył Łęgonice do Kapituły Metropoli Gnieźnieńskiej. W 1666 r. został wzniesiony nowy drewniany kościół, który to miał upamiętniać zgodę zawartą pomiędzy królem Janem Kazimierzem a księciem Jerzym Lubomirskim. W latach 1723-25 z inicjatywy księdza proboszcza Nieporskiego kościół został całkowicie przebudowany, ze starego pozostało prezbiterium.
Jest to kościół wzniesiony z drewna modrzewiowego, orientowany, jednonawowy na planie prostokąta, prezbiterium niższe i węższe od nawy, trójbocznie zamknięte, konstrukcji zrębowej, z zewnątrz oszalowany. Kościół jest pokryty osobnymi dwuspadowymi i pulpitowymi dachami z gontem, na kalenicy znajduje się wieżyczka na sygnaturkę zwieńczona hełmem z latarnią i krzyżem. Wnętrze posiada sklepienie kolebkowe, a w prezbiterium płaski strop kasetonowy oraz chór muzyczny wsparty na czterech słupach.
We wnętrzu znajduje się barokowy ołtarz główny i dwa boczne oraz barokowa ambona z XVIII w. a belce tęczowej - rokokowy krucyfiks z II połowy XVIII w. W 1774 r. została wzniesiona dzwonnica, a we wnętrzu niej znajdują się dwa dzwony, które zostały wylane z armat tureckich, jeden z nich „Piotr” z pochodzi 1738 r. W 1893 r. została dobudowana zakrystia. W 1965 r. kościół zostało odnowione wnętrze i wszystkie ołtarze, przeprowadzono elektryfikację. W 1966 r. na pamiątkę „Tysiąclecia Chrztu Polski” została położona posadzka. W 1999 r. został przeprowadzony kapitalny remont organów piszczałkowych.