Park Zdrojowy w uzdrowiskowej części Głuchołaz został założony pod koniec XIX wieku. Powstał z inicjatywy ówczesnego Towarzystwa Promenadowego po tym, jak miasto - również staraniem w/w Towarzystwa - w 1877 roku otrzymało status uzdrowiska.
Park został utworzony w dolnej części Przedniej Kopy na obszarze około 2 ha. Na terenie parku oprócz tradycyjnych altanek, pomiędzy okazałymi drzewami wytoczono alejki spacerowe i zainstalowano ławki. Kilka lat temu zaniedbany i zarośnięty teren parku poddany został rewaloryzacji. Odtworzono altanki, alejki spacerowe i mostki.
Nawiązując do idei wodolecznictwa stosowanego sanatoriach powstałego uzdrowiska, na potoku górskim przepływającym przez park urządzono miejsca, gdzie można zanurzyć nogi i misy do moczenia rąk. Nie zapomniano o zainstalowaniu w tym miejscu tablicy informacyjnej w językach polskim, niemieckim i czeskim w jaki sposób stosować kurację.
W centrum parku stoi pamiątkowy kamień z wydobywającą się z niego wodą i sentencją „Nic lepszego nad wodę” oraz nazwiskami księdza Stanisława Kneippa i Vincenta Priessnitza, twórców metody leczenia wodą.