W centrum wsi, na skrzyżowaniu ulic stoi ciekawa kaplica składająca się jakby z dwóch części: “zasadniczej” i dzwonnicy, do których prowadzą osobne wejścia. Kaplica została zbudowana ok. roku 1858 i jest wotum dziękczynnym trzech rodzin, które wyemigrowały w 1852 roku do Stanów Zjednoczonych, a ze względu na szczęśliwe dotarcie na miejsce, postanowiły przesłać odpowiednią kwotę pieniędzy do jednej z rodzin w rodzinnej wsi, z prośbą, by mieszkańcy zbudowali w ramach wdzięczności kapliczkę.
Dzisiejsza kaplica być może początkowo miała inny wygląd i była małą kapliczką, do której w późniejszym czasie dobudowano dzwonnicę, jednak nie dotarłem do takich informacji, stąd to są tylko moje subiektywne przypuszczenia. Kaplica jest budynkiem murowanym, otynkowanym, przekryta dachem dwupołaciowym, zaś budynek dzwonnicy został przekryty dachem stożkowym. Oba pokryto współczesną dachówką ceramiczną typu “karpiówka”.
Wewnątrz kaplicy, w jej części “zasadniczej” znajduje się obraz Matki Bożej z Dzieciątkiem z koronami na głowach. Pod obrazem stoją dwie figurki: Najświętszego Serca Pana Jezusa i Panny Marii z Dzieciątkiem. Figurkę Maryjną, tradycyjnie od wielu lat młode dziewczęta zabierają w procesji podczas uroczystości Bożego Ciała.
W dolnej części dzwonnicy znajduje się korona dożynkowa wykonana ze zbóż z okolicznych pól, wystawiana podczas corocznych dożynek w centrum wsi lub w pobliskim kościele, z lat 80. XX wieku. Obok kaplicy, znajduje się krzyż, przypuszczalnie również dziękczynny, pochodzący z ok. roku 1935, będący następcą swego drewnianego poprzednika. Stoi on na niewysokim postumencie, z figurką Matki Bożej Bolesnej we wnęce.
Kaplica z krzyżem została starannie w ostatnim czasie odnowiona i niewątpliwie jest jedną z dum mieszkańców Spóroka.