Nowa Boruja została założona w 1705 r., w okresie wzmożonego osadnictwa olęderskiego na Ziemi Nowotomyskiej. Wówczas to przybysze z zachodu Europy założyli to swoje siedliska i zagospodarowali trudne, podmokłe tereny. Do dziś zachowała się rozproszona zabudowa wsi oraz typowe dla Olędrów drewniane budynki.
W 1945 r., po niemal 250 latach bytności potomkowie osadników wyjechali do Niemiec. Po Olędrach z Nowej Borui pozostał cmentarz usytuowany przy drodze prowadzącej do Rakoniewic. Założony w XIX wieku był ostatnim miejscem spoczynku ewangelickich mieszkańców do 1945 r. Przez następne dziesięciolecia popadał w zapomnienie. Nagrobki zagospodarowano do innych celów, a teren nekropolii porósł gęstymi samosiejkami.
W 2012 r. cmentarz staraniem pasjonatów uprzątnięto oraz ustawiono na nim metalowy krzyż z okolicznościową tablicą ufundowany przez władze gminy Nowy Tomyśl.