Boruja Kościelna, nazywana w języku niemieckim Kirschplatz Borui powstała wokół ewangelickiego zboru zbudowanego w latach 1776-1777, przy drodze prowadzącej ze Zbąszynia do Wolsztyna. Osada stała się centrum religijnym dla okolicznych olęderskich wsi powstałych w XVII i XVIII wieku. Epoka ewangelików na tym terenie zakończyła się po II wojnie światowej. Świadectwami ich bytności pozostało charakterystyczne budownictwo i cmentarze, na których spoczywają pokolenia ludzi, którzy zagospodarowali bory i mokradła tej części Wielkopolski.
W Borui Kościelnej istniały trzy nekropolie ewangelickie. Jedna z nich znajdowała się przy drodze prowadzącej ze wsi do Nowego Tomyśla. Dziś znajduje się tutaj katolicki cmentarz parafialny. Na jego skraju stoi Figura Chrystusa Dobrego Pasterza obok, którego we wrześniu 2012 r. położono głaz z pamiątkową tablicą ufundowaną przez gminę Nowy Tomyśl. Za nią rozciąga się pusty, ogrodzony teren spoczynku dawnych mieszkańców wsi.