Miejscowości Grabowo nie sposób pominąć jeśli podróżujemy północnymi drogami i niemalże wzdłuż granicy, jest to bowiem wieś położona przy drodze wojewódzkiej nr 650 prowadzącej do Gołdapi. Według zachowanych dokumentów Grabowo zostało założone przez Jana Bałamutowskiego około roku 1585, dawne nazwy tego miejsca to Arnswald, a I połowie XX w. Grabowen, obecna nazwa nadana została w listopadzie 1946 r.
Powstanie parafii w Grabowie datuje się na koniec XVI w., kościół wybudowano około 1590 r., i jako że była to doba reformacji więc świątynia ta przeznaczona była dla społeczności ewangelickiej. W ciągu wieków kościół kilka razy przebudowano, głównie prace odbyły się w roku 1680 i 1732, podczas tych ostatnich prac dobudowano wieżę jednak mimo tych przebudów nadal zachowało się w konstrukcji tego obiektu wiele szesnastowiecznych elementów.
Na szczególną uwagę zasługuje granitowa płyta nagrobna pastora Adamusa Rostcoviusa z 1675 r. usytuowana obok wejścia do kościoła, wart odwiedzenia jest również niewielki cmentarzyk za kościołem. Ta mała nekropolia skrywa w sobie piękne nagrobne ogrodzenia i żeliwne krzyże, specyficzną ciekawostka są właśnie te krzyże, niektóre z nich noszą ślady kul karabinów z okresu wyzwalania Prus tj. zimy 1945 r.
Kościół w Grabowie ma też swoja legendę; mówi ona o dzwonie który podczas tatarskiego najazdu w XVII w. sam z siebie ostrzegł ludność wsi przed najeźdźcami, to tylko opowieści ale faktem jest iż wieś została spalona ale jej mieszkańcy ocaleli. Ten cudowny szesnastowieczny dzwon zaginął, jednak mieszkańcy twierdzą że słyszą go gdy tylko wsi zagraża niebezpieczeństwo.
Po II wojnie światowej jak większość mazurskich świątyń ta również została przejęta przez ludność katolicką.