Kościół Podwyższenia Krzyża Świętego został postawiony niemal w centrum wsi i jest to jej najcenniejszy zabytek. Świątynia na przestrzeni wieków była kilkukrotnie rozbudowywana.
Pierwszy niewielki obiekt wymieniany w dokumencie biskupa Henryka I nosił wezwanie Matki Boskiej. Wzniesiony został w stylu romańskim pod koniec XIII wieku. Obecnie jest to świątynia orientowana, murowana z cegły i częściowo otynkowana.
Najstarszą częścią kościoła jest prezbiterium , które przetrwało od XIII wieku. Nawa świątyni została przebudowana w stylu gotyckim w 1487, a do nawy w 1507 r. dobudowano kilkukondygnacyjną wieżę nakrytą czterospadowym dachem zwieńczonym kulą z krzyżem. Ponadto do głównego korpusu nawy dobudowano w XVII i XVIII wieku: od południa dwuczęściową kruchtę, od północy kaplicę ze Świętymi Schodami oraz zakrystię. Gotyckie części kościoła, a mianowicie: prezbiterium, nawa, zakrystia i wieża wzmocnione są od zewnątrz przyporami.
Wewnątrz świątyni znajduje się wspaniałe głównie barokowe wyposażenie wnętrza: ołtarz główny z 1700 roku ufundowany przez hr. Mikoła von Latour i hr. Franciszek von Eicholz, kilka obrazów o tematyce religijnej J. Kynasta i Karla Kynasta oraz chrzcielnica z 1580 r i renesansowe epitafia. Na szczególna uwagę zasługują Święte Schody, które ufundowała hrabina Józefa von Wurtz und Burg w 1776 r.