To zawód miłosny sprawił, że Tadeusz Kościuszko wyemigrował do Ameryki…
Ówczesny kapitan Tadeusz Kościuszko służył pod dowództwem Hetmana Polnego Litewskiego Józefa Sosnowskiego. Uczył rysunku i jęz. francuskiego Ludwikę, córkę Hetmana i zamierzał ją poślubić lecz spotkało się to ze zdecydowanym działaniem Sosnowskiego. Jakikolwiek sprzeciw Tadeusza mógł się zakończyć dla niego rozstrzelaniem, gdyż taką władzę posiadał hetman.
Liczący wówczas niespełna 30 lat Kościuszko zranione uczucia postanowił zamienić na walkę u boku Jerzego Waszyngtona i przyjaźń z Tomaszem Jeffersonem. Pomógł mu w wyjeździe do Ameryki książę Adam Czartoryski. Na przypadkowym spotkaniu obydwóch w karczmie w Sławatyczach, książę wsparł Kościuszkę finansowo i niebawem późniejszy generał wyruszył w drogę do Ameryki. A wyruszył z małego portu rzecznego Kuzawka nad Bugiem, nieopodal dzisiejszego przejścia granicznego z Białorusią w Kukurykach. Popłynął do Gdańska na galerze, potem do Drezna i dalej do Ameryki.
Te dawne dzieje postanowiono przypomnieć i za sprawą Hetmana Bractwa Kurkowego z Terespola Lecha Orlińskiego wytyczono wzdłuż Bugu Szlak Kościuszkowski. Oznaczono go głazami z granitu i stosownymi tablicami, pierwszy w Kuzawce a ostatni w Drohiczynie. Jest ich 10 a mnie udało się zobaczyć tylko jeden, obok przeprawy promowej w Gnojnie gdzie jak powiadano w czasie zaborów : „Jak kur zapieje w Niemirowie czy w Gnojnie może go usłyszeć trzech cesarzy: Austrii, Prus i Rosji.”